Τραυματισμοί ισχίου και αθλητισμός
Τα οφέλη της άθλησης είναι αδιαμφισβήτητα πολλά, όμως κατά τη διάρκειά της η εκδήλωση τραυματισμών είναι πιθανή. Ανάλογα με το είδος της αθλητικής δραστηριότητας είναι επιρρεπείς σε τραυματισμούς συγκεκριμένες ομάδες του σώματός μας. Οι τραυματισμοί ισχίου είναι συχνοί κατά την άθληση και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από εξειδικευμένους στην παθολογία του ισχίου Ορθοπαιδικούς.
Ποιοι είναι οι συχνότεροι τραυματισμοί ισχίου κατά την άθληση;
Οι πιο συχνές αθλητικές κακώσεις που αφορούν την άρθρωση του ισχίου είναι οι παρακάτω:
- Τενοντίτιδα ισχίου: η τενοντίτιδα ισχίου οφείλεται στην πρόκληση φλεγμονής των τενόντων του ισχίου. Οι τένοντες κατά τη διάρκεια της άθλησης απορροφούν την ένταση που ασκείται πάνω στους μύες, γεγονός που τους κάνει επιρρεπείς στην εκδήλωση φλεγμονών.
- Σύνδρομο απιοειδούς μυός: πρόκειται για την παγίδευση του ισχιακού νεύρου από τον απιοειδή μυ. Εμφανίζεται συχνά στο γυναικείο φύλο που ασχολείται με αθλήματα κατά τη διάρκεια των οποίων καταπονούνται οι γλουτοί (π.χ. σκι, τένις κ.ά.)
- Σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης: το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία ενός επιπλέον οστού κατά μήκος ενός ή και των δύο οστών της άρθρωσης του ισχίου. Παρόλο που δεν προκαλείται εξαιτίας της άθλησης, τα άτομα που αθλούνται εμφανίζουν νωρίτερα συμπτώματα.
- Ρήξη επιχείλιου χόνδρου: ο επιχείλιος χόνδρος συμβάλλει στη διατήρηση της μηριαίας κεφαλής στη σωστή θέση και ελαχιστοποιεί την τριβή μεταξύ των οστών. Η ρήξη του ενδέχεται να προκληθεί από την έντονη καταπόνηση της άρθρωσης του ισχίου κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων και πρόκειται για έναν τραυματισμό αρκετά κοινό σε ποδοσφαιριστές και χορευτές.
- Σύνδρομο πρόσκρουσης λαγοκνημιαίας ταινίας: εμφανίζεται συχνότερα στο γυναικείο φύλο. Ονομάζεται και «κροτούν ισχίο» και χαρακτηρίζεται από την πρόσκρουση της λαγοκνημιαίας ταινίας πάνω στον μείζονα τροχαντήρα. Η αναπήδηση αυτή παράγει έναν έντονο ήχο, δίνοντας την εντύπωση ότι το ισχίο φεύγει από τη θέση του.
- Τροχαντηρίτιδα: πρόκειται για μια αρκετά επώδυνη πάθηση του ισχίου κατά την οποία ο ορογόνος θύλακας πάνω από τον μείζονα τροχαντήρα φλεγμάνει. Χαρακτηρίζεται ως ένα σύνδρομο υπέρχρησης και εκδηλώνεται κυρίως σε κολυμβητές και ποδηλάτες.
- Θυλακίτιδα ισχίου: εκδηλώνεται όταν ένας από τους δύο θύλακες του ισχίου, ο θύλακας του μείζονα τροχαντήρα ή ο θύλακας του λαγονοψοΐτη φλεγμαίνουν. Εκδηλώνεται συχνά σε δρομείς, ποδηλάτες και χορευτές.
Ποια αθλήματα ευνοούν την εκδήλωση τραυματισμών στο ισχίο;
Οι αθλητικές δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενη χρήση του ισχίου συμβάλλουν στην καταπόνηση της άρθρωσης. Τα αθλήματα που καταπονούν την άρθρωση του ισχίου είναι κυρίως τα κάτωθι:
- Τρέξιμο
- Ποδόσφαιρο
- Μπάσκετ
- Χόκεϊ επί πάγου
- Πολεμικές τέχνες
- Χορός
- Ποδηλασία
- Σκι
- Τένις κ.ά.
Με ποια συμπτώματα εκδηλώνονται συνήθως οι τραυματισμοί του ισχίου;
Αναλόγως της παθολογίας που εκδηλώνεται τα συμπτώματα ποικίλουν. Σε γενικές γραμμές τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν τους τραυματισμούς ισχίου που προαναφέρθηκαν είναι:
- Πόνος στην ανατομική περιοχή του ισχίου
- Πόνος που ενδέχεται να αντανακλά στη βουβωνική περιοχή
- Πόνος κατά την κάμψη ή έσω στροφή του ισχίου
- Αδυναμία κίνησης
- Αίσθημα καύσου
- Μείωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης
- Δυσκολία κατά την ανάβαση/κατάβαση σκαλοπατιών
Πώς διαγιγνώσκονται οι τραυματισμοί του ισχίου που σχετίζονται με την άθληση;
Η διάγνωση των αθλητικών κακώσεων του ισχίου θα πρέπει να πραγματοποιείται από έμπειρους και εξειδικευμένους ορθοπαιδικούς. Λόγω της κοινής συμπτωματολογίας τους μια λανθασμένη διάγνωση ενδέχεται να προκαλέσει μη αναστρέψιμες βλάβες στην άρθρωση. Η λήψη ενός λεπτομερούς ιστορικού, η κλινική εξέταση του ασθενούς και οι απεικονιστικές εξετάσεις σε συνδυασμό με την εμπειρία του Ορθοπαιδικού οδηγούν σε μια έγκυρη διάγνωση.
Πώς αντιμετωπίζονται οι αθλητικές κακώσεις που αφορούν την άρθρωση του ισχίου;
Η θεραπεία εκλογής για τον κάθε τραυματισμό διαφέρει και το θεραπευτικό πλάνο για τον κάθε ασθενή θα πρέπει να είναι απόλυτα εξατομικευμένο. Σε πρώτη φάση σε ασθενείς με ήπια συμπτώματα εφαρμόζεται συντηρητική θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει μέτρα όπως:
- Ανάπαυση
- Τροποποίηση δραστηριοτήτων
- Χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
- Έγχυση κορτικοστεροειδών
- Φυσικοθεραπεία
- Χρήση πλάσματος πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP)
- Χορήγηση τοπικών αναισθητικών
- Έγχυση υαλουρονικού
Εάν τα παραπάνω συντηρητικά μέτρα δεν προσφέρουν ανακούφιση, τότε η χειρουργική επέμβαση αποτελεί μονόδρομο. Η αντιμετώπιση των αθλητικών κακώσεων που προαναφέρθηκαν πραγματοποιείται μέσω της αρθροσκόπησης ισχίου, μιας ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής μεθόδου. Μετά τη χειρουργική επέμβαση ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει άμεσα στις καθημερινές και στις αθλητικές του δραστηριότητες.