Η θεραπεία των παθήσεων του ισχίου επικεντρώνεται στη μείωση του πόνου και τη βελτίωση της κινητικότητας της άρθρωσης καθώς και στην διόρθωση της παραμόρφωσης. Στην αρχή η θεραπεία είναι πάντα συντηρητική και περιλαμβάνει:
- Ανάπαυση και αποφόρτιση
- Άσκηση και φυσιοθεραπεία
- Έλεγχο του σωματικού βάρους
- Φάρμακα από το στόμα
- Ενέσεις στο ισχίο
Ανάπαυση και αποφόρτιση
Η ανάπαυση και η αποφόρτιση με την χρήση βακτηρίων ή ενός μπαστουνιού μπορεί να είναι αρκετή για την ανακούφιση από τον πόνο. Αυτή πολλές φορές συνδυάζεται και με την λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
Άσκηση και φυσιοθεραπεία
Η άσκηση και η φυσιοθεραπεία αποτελούν την πρώτη γραμμή προσέγγισης στην αντιμετώπιση των παθήσεων του ισχίου. Ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα φυσιοθεραπείας θα πρέπει να σχεδιαστεί βασισμένο στην συγκεκριμένη κατάσταση του κάθε ασθενή. Αυτό περιλαμβάνει ασκήσεις για την ενδυνάμωση της μυϊκής ισχύος, κινησιοθεραπεία για την διατήρηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης και ειδικές ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας. Επιπρόσθετα, ο φυσιοθεραπευτής μπορεί να κάνει χειρομαλάξεις (μασάζ), κρυοθεραπεία και νευροδιέγερση για να βοηθήσει τον ασθενή με τον πόνο του, το εύρος κίνησης και την ενδυνάμωση του σκέλους.
Έλεγχος σωματικού βάρους
Με την απώλεια του σωματικού βάρους, ανάλογα με την περίπτωση, θα επιτευχθεί επίσης μείωση της πίεσης που ασκείται στο ισχίο.
Μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη Φάρμακα
Τα μη-στεροειδή αντι-φλεγμονώδη είναι τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα για τη μείωση του πόνου και του οιδήματος που προκαλείται από την οστεοαρθρίτιδα ισχίου. Οι αναστολείς της COX-2 είναι μια σχετικά νέα κατηγορία μη-στεροειδών αντι-φλεγμονωδών φαρμάκων που προσφέρει σημαντικά οφέλη στη αντιμετώπιση της αρθρίτιδας. Η COX-2 είναι μια πρωτεΐνη στο σώμα που βοηθά στην παραγωγή των ουσιών που προκαλούν φλεγμονή στις αρθρώσεις. Οι αναστολείς της COX-2 μπλοκάρουν την δημιουργία της με αποτέλεσμα την μείωση της φλεγμονής. Η μακροχρόνια χρήση των μη-στεροειδών αντι-φλεγμονωδών φαρμάκων είναι δυνατόν να προκαλέσει παρενέργειες και προβλήματα στο στομάχι και στα νεφρά.
Η γλυκοζαμίνη και η θειική χονδροϊτίνη αποτελούν δυο παράγοντες που εμφανίζονται φυσιολογικά στο σώμα. Αυτοί οι παράγοντες είναι δυνατόν να συνταγογραφηθούν ως συμπλήρωμα με την μορφή χαπιού. Η γλυκοζαμίνη διεγείρει το σχηματισμό και την επισκευή του αρθρικού χόνδρου, ενώ η θειική χονδροϊτίνη εμποδίζει τα άλλα ένζυμα του οργανισμού να διασπάσουν τα δομικά στοιχεία του αρθρικού χόνδρου. Πολλοί πιστεύουν ότι η γλυκοζαμίνη και η χονδροϊτίνη έχουν αντιφλεγμονώδη δράση που βοηθά στην ανακούφιση του πόνου της οστεοαρθρίτιδας, με λιγότερες παρενέργειες από τα μη-στεροειδή αντι-φλεγμονώδη. Επιστημονικά δεν έχει αποδειχθεί αν στην πραγματικότητα επιβραδύνουν την εκφυλιστική διαδικασία ή βοηθούν στην αποκατάσταση του χόνδρου σε αρθριτικές αρθρώσεις.
Ενέσεις στο ισχίο
Οι ενέσεις του ισχίου αποτελούν μέρος των βιολογικών θεραπειών του ισχίου και γίνονται συχνά είτε για να βοηθήσουν στην επιβεβαίωση μιας διάγνωσης είτε ως θεραπευτική αγωγή. Αυτές μπορεί να είναι ενδοαρθρικές (δηλαδή ενέσεις που εγχέονται μέσα στην άρθρωση του ισχίο) ή εξωαρθρικές (δηλαδή ενέσεις που εγχέονται στους ιστούς γύρω από το ισχίο).
Ενδαρθρικές ενέσεις
Στις περισσότερες περιπτώσεις μια ένεση μέσα στην άρθρωση με τοπικό αναισθητικό, σε συνδυασμό με ένα κορτικοστεροειδές πραγματοποιείται για διαγνωστικούς λόγους. Κυρίως για να επιβεβαιωθεί ότι τα συμπτώματα προέρχονται στην πραγματικότητα από το εσωτερικό της άρθρωσης. Για παράδειγμα, εάν μια βλάβη του επιχειλίου χόνδρου είναι πραγματικά συμπτωματική, μια ένεση μέσα στην άρθρωση (όπου βρίσκεται ο επιχείλιος χόνδρος) θα οδηγήσει στην ανακούφιση του πόνου. Εάν το πρόβλημα προέρχεται από το εξωτερικό της άρθρωσης (δηλαδή από τη μέση ή τους μύες) ο ασθενής δεν θα ανακουφιστεί από τον πόνο με μία ένεση εντός της άρθρωσης.
Στα αρχικά στάδια της αρθρίτιδας, όταν η θεραπεία με φάρμακα λήψης από το στόμα δεν επαρκεί, ο ασθενής μπορεί να δοκιμάσει τη θεραπεία των ενδοαρθρικών ενέσεων με βιολογικούς παράγοντες, όπως το Υαλουρονικό Οξύ (Hyaluronic acid), οι Αυτόλογοι Αυξητικοί Παραγόντες (PRP) και τα Βλαστοκυττάρα (Stem Cells). Αν και αυτή δεν αποτελεί μία μόνιμη λύση, στα αρχικά στάδια μπορεί να προσφέρει ανακούφιση στον ασθενή για κάποιο χρονικό διάστημα.
Οι ενέσεις του ισχίου συνήθως πραγματοποιούνται υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο. Η ακτινοσκόπηση χρησιμοποιείται για την πιο ακριβή καθοδήγηση, στόχευση και τοποθέτηση της βελόνας. Οι ενδοαρθρικές ενέσεις μερικές φορές γίνονται και υπό υπερηχογραφικό έλεγχο.
Η ανακούφιση του πόνου μετά από μια ένεση στην άρθρωση του ισχίου ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή. Οι ασθενείς μπορεί να μην ανακουφισθούν άμεσα από τον πόνο ανάλογα με το αν η άρθρωση του ισχίου είναι η κύρια πηγή του πόνου του ασθενούς. Ορισμένες φορές, ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται μούδιασμα, αδυναμία ή μια περίεργη αίσθηση στο πόδι που έγινε η έγχυση για μερικές ώρες μετά την ένεση. Κάποιοι ασθενείς μπορεί να παρατηρήσουν μια μικρή αύξηση του πόνου που διαρκεί για 1-2 ημέρες, πριν να αρχίσει να εξασθενεί. Στην περίπτωση αυτή συνιστάται ανάπαυση, πάγος και απλά παυσίπονα.
Εξωαρθρικές ενέσεις
Ο ψοΐτης μυς βρίσκεται έξω από την άρθρωση του ισχίου. Οι ενέσεις κορτικοστεροειδούς στον ψοϊτη πραγματοποιούνται υπό υπερηχογραφικό έλεγχο ή υπό καθοδήγηση στον αξονικό τομογράφο. Αυτές οι ενέσεις γίνονται για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση του συνδρόμου πρόσκρουσης του ψοϊτη στην κοτύλη. Ορισμένες φορές η ανακούφιση από τον πόνο μπορεί να είναι και μόνιμη. Σε άλλες περιπτώσεις όπου ο ψοϊτης προσκρούει σε ένα κακώς τοποθετημένο κοτυλιαίο εμφύτευμα, η ένεση μπορεί να οδηγήσει στη διάγνωση αλλά όχι και στη μόνιμη ανακούφιση του πόνου.
Η θεραπεία πρώτης γραμμής είναι η φυσικοθεραπεία και τα αντιφλεγμονώδη. Εάν αυτή η θεραπεία δεν αποδώσει, μια ένεση κορτικοστεροειδούς ή PRP στον ορογόνο θύλακο του μείζονα τροχαντήρα μπορεί να δώσει ανακούφιση από τα συμπτώματα. Αυτό το είδος της ένεσης είναι εύκολο να εκτελεστεί στο ιατρείο.
Εάν η άρθρωση του ισχίου που εγχύθηκε είναι η πηγή του πόνου, ο ασθενής αρχίζει να παρατηρεί ανακούφιση από τον πόνο από τη 2η – 5η ημέρα μετά την ένεση. Εάν δεν υπάρχει βελτίωση μέσα σε δέκα ημέρες μετά την ένεση, τότε ο ασθενής είναι απίθανο να κερδίσει κάποια ανακούφιση από τον πόνο από την ένεση. Περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις ενδέχεται να χρειαστούν για την ακριβή διάγνωση του πόνου στο ισχίο του ασθενούς.
Προτού προχωρήσετε σε κάποια μορφή συντηρητικής ή χειρουργικής θεραπείας, απευθυνθείτε σε έναν εξειδικευμένο Ορθοπαιδικό. Ο κ. Κώστας Ζάχος MD είναι ειδικός στο ισχίο, έχοντας λάβει καταρτισμένη εκπαίδευση (fellowship trained) και πιστοποιήσεις στην παθοφυσιολογία του ισχίου αλλά και στις καινοτόμες τεχνικές αντιμετώπισης και απαλλαγής από τον πόνο στο ισχίο.
